“ที่มาร์พูดเป็นความจริงเหรอคะกัญจน์ คุณจะกลับไปคืนดีกับเขา แล้วพริมล่ะคะ คุณจะทิ้งพริมเหรอ”
พิมพ์รวีเขย่าแขนคาดคั้นเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย เมื่อคู่อริพูดแทงใจดำในสิ่งที่หล่อนหวาดกลัวจับใจ ทำไมกัญจน์ถึงใจร้ายกับหล่อนขนาดนี้ เขาไม่เคยคิดถึงหัวอกหล่อนเลยรึไง จะให้หล่อนทำใจฟูมฟักเลี้ยงลูกชู้ ทำหน้ายิ้มระรื่นอุ้มชูไอ้มารหัวขนที่เป็นเสี้ยนหนามตำใจหล่อนให้ปวดร้าวอย่างนั้นหรือ...
หล่อนทำไม่ได้... ฆ่าหล่อนให้ตายเสียยังดีกว่า!
เห็นสีหน้าที่เจ็บปวดของพิมพ์รวีที่เอ่ยถามเสียงสั่นน้ำตาอาบหน้า และยิ่งเห็นสีหน้าอึดอัดลำบากใจของกัญจน์ที่น้ำท่วมปาก กลืนไม่เข้าคายไม่ออก มธุมาสก็หัวเราะอย่างสบายอกสบายใจ ทั้งสะใจและโล่งใจที่ได้ระบายความเดือดดาลออกไปบ้าง
รู้สึกดีต่อใจเป็นบ้า!
มธุมาสแสยะยิ้ม เชิดหน้ามองอดีตสามีอย่างท้าทาย เขาอยากเห็นเธอเป็นทุกข์มากนักใช่ไหม เธอก็จะลากคนชั่วช้าให้ทุกข์ทนไปด้วยกันเสียเลย จะไม่ย
