ความฮึกเหิมของกัญจน์พลันสลายราวกับกองไฟที่ถูกถังน้ำสาด หัวใจเหี่ยวแฟบ มือกำกล้องส่องทางไกลแน่น รอยยิ้มอ่อนหวานปานน้ำผึ้งที่ควรจะเป็นของเขากลับกลายเป็นของชายที่เขาตั้งตนให้เป็นศัตรูหัวใจตั้งแต่บัดนี้
“ห้ามยิ้มให้มันนะ!” เขาเอ่ยเข่นเขี้ยว มองสองคนที่นั่งทานอาหารเย็นอยู่ริมหาดหน้าบ้าน ผลัดกันตักผลัดกันป้อนราวกับเป็นครอบครัวสุขสันต์พ่อแม่ลูก หัวใจร้อนเร่าถูกแผดเผาไปด้วยไฟริษยา ไม่คิดว่ามธุมาสจะยิ้มให้ชายอื่นได้หวานหยดย้อยขนาดนี้
ไม่รู้ตัวรึไงว่าเวลา ‘ยิ้ม’ เธอสวยมากขนาดไหน?
ไอ้นายคชานี่ก็เหมือนกัน ตั้งแต่กลับมาก็เกาะติดเมียเขาเป็นแมลงวันไม่มีผิด บินวนอยู่รอบตัวเธอไม่ห่าง ทำเอาเขาอยากตะโกนออกไปดังๆ ให้มันได้ยินนักว่า
นั่นมันเมียกูโว้ย!
รู้ทั้งรู้ว่าผู้หญิงมีลูกมีผัวอยู่แล้วก็ยังทำตาหวานตาเชื่อมใส่เมียเขาอยู่นั่นแหละ เห็นแล้วคันมืออยากจะคว้าไม้ตีแมลงมาตีหัวไอ้แมลงวันหัวเขียวชีกอให้น็อกตายใน
