ไหนว่าง้อเมียน่ะง่าย...
สิวๆ ? ชิลล์ๆ ?
ไอ้ที่เคยมั่นใจเกินล้านว่า ‘เอาอยู่!’ ตอนนี้ต่อมความกล้าหดลงเหลือเท่าต่อมลูกหมาก กัญจน์ทั้งกลัวทั้งเกรงเมียรักที่นั่งทำหน้านิ่งจนแทบตัวสั่นเหมือนเป็นไข้
ง้อยากยิ่งกว่ามนุษย์ ‘เมน’ ก็มนุษย์ ‘เมีย’ นี่แหละ!
ใครจะคิดว่าแค่รักหรอกจึงหยอกเล่นจะทำเอาเมียเขางอนยาวมาจนถึงตอนเย็นอย่างนี้ เขาพยายามง้อแล้วง้ออีก ฉีกยิ้มจนปากแทบฉีกถึงใบหูก็แล้ว อุตส่าห์บีบน้ำตาปรอยๆ ทำหน้าละห้อย เอียงคอทำมุมและองศาที่มั่นใจว่าน่าสงสารไม่แพ้ลูกหมาก็แล้ว
แต่ทำไม้ทำไมท่าไม้ตายที่เคยใช้ได้ผลกับเมียเสมอมา คราวนี้กลับกลายเป็นหมันไปเสียอย่างนั้น?
นอกจากเมียจะไม่ใจอ่อนแล้วยังมองเมินกันอีกต่างหาก ถามก็ไม่พูด ถ้าพูดก็ถามคำตอบคำ ทำราวกับดอกพิกุลในปากจะร่วงออกมาเป็นทองก็ไม่ปาน ผัวอย่างเขาเลยพานใจบางหวาดหวั่นปวดแปลบๆ ไปถึงทรวงอก รับไม่ได้ที่ถูกเมียเมิน
“มาร์จ๋าาา”
กัญจน์ไม่ละความพย
