เช้านี้มธุมาสวุ่นจนหัวหมุน ต้องจัดการเอกสารและตรวจสอบความถูกต้องที่จะเซ็นสัญญากับบริษัทซัพพลายเออร์ในช่วงบ่าย เธอจึงไม่มีเวลานึกถึงคำขู่ของกัญจน์เลย แถมยังไม่ให้ค่าสนใจเขาด้วยซ้ำ
จนกระทั่ง...
“คุณมาร์ครับ คนของแบงก์สยามชาติมาขอพบครับ”
“ใครคะ?”
“คุณเสกสรรครับ”
เสกสรร?
เขามาทำอะไร?
มธุมาสขมวดคิ้ว นิ่งเงียบอยู่นาน ก่อนจะเอ่ย
“ให้เขาเข้ามาได้ค่ะ”
ทีแรกเธอฉงนสงสัย แต่พอเห็นหน้าคนสนิทของกัญจน์ปุ๊บ คำขู่ของเขาก็ลอยเข้ามาในหัวปั๊บ นี่คงตั้งใจจะให้เสกสรรมาข่มขวัญคุกคามเธออีกแรงล่ะสิท่า
“เขาให้คุณมาบังคับลากตัวฉันไปเหรอคะ” ไม่รอให้อีกฝ่ายพูด เธอชิงถามเขาเสียเอง
“เปล่าครับ ผมมาด้วยตัวเอง”
“คุณมีธุระอะไรกับฉันคะ”
“ผมมาเตือนคุณด้วยความหวังดี ถ้าไม่อยากให้บริษัทพลการช่างสิ้นชื่อ ทางที่ดีคุณไม่ควรขัดใจเขา”
คนฟังเลิกคิ้ว ไม่ได้แปลกใจหรือเกรงกลัวเลยสักนิด
“คราวนี้เจ้านายคุณคิดจะใช้วิธีสกปรก
