บทที่ 4 ของเก่า 5
755 คำ
กัญจน์ลืมแล้วรึไงว่าก่อนหน้านี้เป็นคนสั่งให้เขาเลิกติดตามอดีตภรรยา เพราะหย่าขาดกันไปแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องสนใจอีก
แล้วไฉนถึงกลายเป็นความผิดของเขาที่ไม่รายงานล่ะ?
เสกสรรผุดยิ้มบางๆ ยังดีที่เขาพอใจจะรู้ใจเจ้านายอยู่มาก จึงยังส่งคนไปคอยติดตามความเคลื่อนไหวของมธุมาสอย่างลับๆ พอกัญจน์ถามปุ๊บเขาก็ตอบได้ทันที
“ได้ข่าวว่าบริษัทพลการช่างมีปัญหาเรื่องเงินหมุนเวียน เพราะหุ้นส่วนสองรายถอนตัวไปตามที่ทางธนาคารของเรากดดันครับ คุณมาร์เลยไปปรึกษากับเพื่อนๆ เธออยากจะเอาบ้านไปจำนองเพื่อเอาเงินมาช่วยบริษัทครับ”
กัญจน์เข้าใจทันที วันนี้ที่เจอเธอในร้านเพชรเอาแหวนแต่งงานไปขาย ก็เพื่อหาเงินเข้าบริษัทสินะ...
ชายหนุ่มกระตุกยิ้มเยาะ
“อย่าให้สองคนนั้นเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ แกรู้ว่าต้องจัดการยังไง” เขาพูดทิ้งท้ายเสียงเหี้ยม ก่อนจะวางสาย
ชายหนุ่มมองทิวทัศน์ที่เต็มไปด้วยสีสันตระการตาของกรุงเทพฯ ยามราตรีผ่านกระจกบานกรุสูงจากพื้นจรดเพดานสไตล์ฝรั่งเศสอยู่บนเพนต์เฮาส์สูงระฟ้า แววตาเหม่อลอยไม่ได้โฟกัสไปที่ใดที่หนึ่ง ในมือถือแก้วไวน์หมุนเล่นไปเรื่อยๆ ขณะอยู่ตกในภวังค์ความคิดของตัวเอง
ภาพที่สองคนยิ้มให้กันตอนสวมแหวน มองตากันหวานฉ่ำราวกับเป็นคู่แต่งงานกันเสียเองยังติดตา อารมณ์คุกรุ่นชวนให้หงุดหงิดอยู่ไม่จาง แก้วในมือถูกบีบอัดจนแทบปริร้าว สันกราบขบเม้มจนนูนเด่น เมื่อก่อนรอยยิ้มของมธุมาสมีไว้สำหรับเขาคนเดียวเท่านั้น แววตาที่มองก็เปี่ยมไปด้วยความรักเทิดทูน เดี๋ยวนี้บนหน้าของเธอมีแต่ความเย็นชา แววตาขยาดหวาดกลัวเขาอย่างกับอะไรดี
รอยยิ้มบริสุทธ์จริงใจของเธอมีให้แก่ทุกคน ยกเว้น...เขา!
เปล่า... เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับมธุมาสทั้งนั้น!
เกิดระลอกคลื่นในใจ กัญจน์ปฏิเสธตัวเองทันควันว่ามันไม่มีผลกับหัวใจเขา เขาแค่คิดว่าของๆ เขา ต่อให้ทิ้งไปแล้วราวกับขยะไร้ค่า แต่ก็ได้ขึ้นชื่อว่าเคยเป็นของเขา เขาไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามทั้งนั้น ไม่ใช่เพราะ ‘หวง’ หรือ ‘รัก’ เธอ มันเป็นความรู้สึกที่ถูกคนมาลูบคมหรือรุกรานอาณาเขตของเขามากกว่า
ตะกอนอารมณ์ที่นอนก้นถูกพัดกระพือจนขุ่นคลั่กหมองมัวเหมือนม่านหมอกอยู่ในหัวใจ ความโกรธไม่มีท่าทีจะลด ยังคงทับถมเพิ่มพูนไม่มีทางออก ทำให้ใบหน้าคมคร้ามยิ่งดูกระด้างเย็นชาหาใดเปรียบ เขากระดกแก้วไวน์ในมือรวดเดียวหมด รสชาติหอมละมุนกลับบาดคอลึกลงไปถึงหัวใจเขาให้รู้สึกปวดแสบปวดร้อน ร้าวในอกไปหมด
กัญจน์ตอบตัวเองไม่ได้ว่าเป็นอะไร?
เขารู้สึกว่าขอแค่เป็นเรื่องของมธุมาส หรือมีใครหรืออะไรที่เกี่ยวข้องกับเธอ ความสุขุมเยือกเย็นของเขาจะเหือดหายกลายเป็นเปลวไฟที่ร้อนแรงแผดเผา เหตุและผลไม่สำคัญ ไม่สนว่าอะไรจะถูกหรือผิด มีแค่ความรู้สึกและอารมณ์ของเขาล้วนๆ เป็นที่ตั้ง
พูดง่ายๆ คือเขาเสียสติเพราะเธอ
เกลียด!
เขาเกลียดตัวเองที่เป็นอย่างนี้ ที่ยังมีความรู้สึกกับเธอ เหมือนหัวใจถูกชักจูงให้เอาแค่คิดถึงเธออยู่ทุกลมหายใจ ทั้งๆ ที่เขาควรตัดเธอเหมือนที่เธอทำกับเขาอย่างเลือดเย็น
ภายในห้องพักที่โรงพยาบาลเมื่อห้าปีก่อน เขาไม่มีวันลืมฉากที่มธุมาสเดินตามหลังบิดาของเธอไปอย่างไร้เยื่อใย ปิดประตูใส่หน้าเขาที่กำลังจะตายราวกับตอกตะปูฝาโลง สีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึกของเธอยังสลักลึกอยู่ในความทรงจำทั้งยามตื่นยามหลับของเขา กลบฝังความหวังความฝันที่จะมีอนาคตร่วมกันระหว่างเราจนหมดสิ้น
มธุมาสสลัดเขาทิ้ง ทั้งที่เธอเป็นเพียงคนเดียวที่ช่วยเขาได้!
ไหนล่ะ...คนที่เคยบอกว่ารักกัน จะร่วมทุกข์สุขไปด้วยกัน จะไม่มีวันทอดทิ้งกันไปเด็ดขาด?
ฮึ! ทุกอย่างมันก็เป็นแค่คำพูดสวยหรูของผู้หญิงตลบตะแลงคนนั้น ไม่เคยมีความจริงใจ และเขาก็โง่พอที่จะเชื่อคำลวงของเธอ
- ผู้เขียน
