บทที่ 3 จุดเปลี่ยน 3
643 คำ
เธอไม่รู้ว่าพิมพ์รวีรู้อาการป่วยของเขาได้อย่างไร รู้จากใคร จึงเข้าหาเขาในช่วงเวลาที่ประจวบเหมาะพอดี ราวกับมีการวางแผนมาอย่างดี แต่เธอรู้เจตนาของหล่อน พิมพ์รวีแอบหลงรักกัญจน์อยู่ฝ่ายเดียวโดยที่เขาไม่เคยรู้ ไม่เคยสนใจ คงไม่แยแสหล่อนด้วยซ้ำหากไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอ
แต่หลังจากวันนั้นในสายตาของกัญจน์ก็มีเพียงพิมพ์รวี...
ผิดแผกจากเธอที่ได้รับการปฏิบัติตัวตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง ไม่เคยมีเงาของเธอสะท้อนอยู่ในแววตาคมกล้างดงามคู่นั้นอีกเลย กัญจน์ทำตัวเย็นชาแถมร้ายกาจกับเธอทุกครั้งที่เจอหน้า และร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกวัน... ทุกครั้งที่สบตากันมีแต่ความรังเกียจเหยียดหยามที่ทำเอาเธอแทบหยุดหายใจ
‘หัวใจ’ เธอ ‘เจ็บ’ ชนิดที่ไม่เคยเจ็บปวดมากเท่านี้มาก่อนเลย
เธอรู้ว่าเขาโกรธ ผิดหวังและเสียใจ กัญจน์เข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงใจดำที่ทิ้งเขาไปอย่างเลือดเย็นตอนที่อยู่ในห้วงทุกข์แสนสาหัส ส่วนที่ยอมแต่งงานกับเขาก็เพื่อกอบโกยผลประโยชน์มหาศาลเข้ากระเป๋าเธอกับบิดาเพียงเท่านั้น
กัญจน์คิดว่าเธอไม่เคยรักเขา! เธอหลอกเขา!
เธอแสนจะอัดอั้นตันใจ อึดอัดเหลือเกิน ใจอยากจะตะโกนบอกเขานับล้านครั้งว่า...
เธอรักเขามาก
แต่ไม่ว่ายังไง...เธอก็บอกความจริงเขาไม่ได้!
เธอเสี่ยงไม่ได้!
เรื่องนี้พัวพันกับหลายฝ่าย ขืนพูดออกไปเกรงว่าจะทำให้หลายคนเดือดร้อน โดยเฉพาะคุณย่าของเขาที่อาจจะถูกตั้งข้อหาร้ายแรงอย่างการค้ามนุษย์ ซื้อขายอวัยวะเถื่อนในตลาดมืด หรือใช้อำนาจหน้าที่รักษาหลานชายโดยมิชอบด้วยกฎหมาย หากศัตรูรู้ความลับนี้เข้าไม่มีทางปล่อยให้รอดไปแน่ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีชีวิตของบิดาที่เธอรักไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเขารวมอยู่ด้วยเช่นกัน
ที่สำคัญคือเธอไม่สามารถหาหลักฐานยืนยันคำพูดโกหกของพิมพ์รวีได้ ในเมื่อหล่อนมีหนังสือยินยอมการบริจาคไตและผลทางเอกซเรย์ที่แสดงให้เห็นว่ามีไตเพียงข้างเดียว รวมถึงกรุ๊ปเลือดและเนื้อเยื่อที่ระบุตรงกันและเข้ากันได้ ซึ่งเป็นสิ่งยืนยันว่าหล่อนสละไตช่วยปลูกถ่ายไตให้กับกัญจน์
ซึ่งมันไม่ควรจะมี!
เพราะเป็นการผ่าตัดแบบลับๆ ทุกอย่างจึงถูกปกปิด ไม่มีการให้เธอเซ็นเอกสารระบุการบริจาคไตหรือรับความเสี่ยงในการผ่าตัด ไม่มีแม้แต่เอกสารสักฉบับที่ระบุว่าเคยมีการผ่าตัดครั้งนี้เกิดขึ้น เพื่อให้ทุกอย่างเป็นความลับตลอดไปไม่ถูกแพร่งพรายไปถึงคนนอก
มธุมาสจึงไม่มีสิ่งใดเอาไปยืนยันสู้กับพิมพ์รวีได้เลย ได้แต่น้ำท่วมปาก ปล่อยให้ความจริงปลิวหายไปกับอากาศ ยกความดีความชอบของเธอให้คนโกหกหลอกลวงอย่างพิมพ์รวีได้หน้าไปเต็มๆ ส่วนตัวเองก็มีชีวิตที่ขมขื่นกล้ำกลืนความทุกข์ไม่เว้นแต่ละวัน เพราะถูกเกลียดชังจากคนรักที่เข้าใจผิด
ถึงแม้จะเจ็บปวดสักเท่าไรเธอก็ยังมีความหวัง เป็นผู้หญิงโลกสวยที่คิดว่าถ้าทำดีกับเขาให้มากๆ สามีคงเห็นใจซาบซึ้งเข้าสักวัน บางทีเขาอาจจะหันมามองเธอ สงสารเธอบ้าง
แต่ความจริงก็คือความจริง เธอเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ โดยเฉพาะ ‘ใจคน’
ในเมื่อ ‘รัก’ ของเราไม่เท่ากัน!
คนหนึ่งรักเกินร้อย ตอนเจ็บก็เจ็บเกินล้าน ส่วนอีกคนไม่เคยรัก แล้วจะรู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดเสียใจได้อย่างไร?
- ผู้เขียน
