ช่วงเวลาต่อมา_
"ขนาดอยู่คนเดียวนะเนี้ย ยังต้องกินข้าวบนโต๊ะแบบนี้อีกเหรอ?" อาหารหรูเพียงจานเดียวถูกเสริ์ฟวางบนโต๊ะยาว เคียงข้างด้วยไวน์ขาวอีกหนึ่งแก้ว ทำร่างอรชรรู้สึกเกร็งในบรรยากาศที่ถูกดูแลราวกับเป็นเจ้าของสถานที่ซะเอง
แม้ว่าเดลต้าไม่มีวี่แววจะกลับตามที่ซันบอก เจ้าขาก็พยามวางตัวเป็นผู้อยู่อาศัยที่ดี ไม่ยุ่งกับสิ่งของชิ้นไหนเลย
"คุณเจ้าขาอยากรับอะไรเพิ่มไหมครับ"
"ไม่แล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ" เสียงหวานบอกเกรงใจ เพ่งมองชิ้นส่วนสเต็กเนื้อราดซอสชุ่มฉ่ำ ถึงจะจัดแจงหั่นชิ้นเล็กก่อนจิ้มเข้าปากลองรสชาติ
"ท่ากินน่าเอ็นดูดีจัง" เสียงเข้มพูดพร้อมกับการปรากฏกายเข้านั่งเก้าอี้ด้านข้างร่างอรชร ทั้งที่โต๊ะอาหารมันยาวเหมือนกับในห้องประชุมใหญ่ๆ
ร่างสูงสะบัดเสื้อสูทวางพาดผนังเก้าอี้อีกตัว เสื้อเชิ้ตสีดำเรียบกริบปลดกระดุมลามลงกล้ามท้องแกร่ง
"ไหนว่าคุณจะกลับช้าไง?" หน้าสวยหันตำหนิรีบจับเก้าอี้ที่นั่
