31. คงไม่รู้

1080 คำ

กึ่ก! "พวกคุณโกหกฉันทำไม! ไอพวกคนเลว!" เจ้าขาหมดความอดทนรีบตะเบ่งเสียงด่าดังลั่น สองมือกำปั้นแน่นหมายจะยกต่อสู้ แม้พวกคนร้ายจะมีหลายคนก็ตาม "เหอะ! เธอมันโง่ก่อนเองทำไมล่ะครับ คิดเหรอว่าจะมีคนให้จับฟรีๆ โง่จริงๆ เลยนะ " หมอสันติตรงมากระชากเรียวแขนเล็ก เขาเริ่มใช้ความรุนแรง ผิดกับใบหน้าสุภาพแทบไม่มีส่วนใดดูออกเลย ว่าเขาจะเป็นคนร้ายลึก "ยังไงพวกแกก็ไม่รอดหรอก! คุณเดลต้าไม่มีทางปล่อยพวกแกไปง่ายๆ ด้วย!" "อย่างมันน่ะหรอไอเด็กอ่อนประสบการณ์ คิดเหรอว่าจะสู้อิทธิพลของฉันได้...ฮ่าฮ่า" ผู้เป็นพ่อของหมอสันติหัวเราะลั่น เผยบัตรประจำตัวระบุตำแหน่งใหญ่ในหน่วยงานสีกากี "ไม่มีทาง! คนเลวยังไงก็โดนเวรกรรมตามทัน ยิ่งไอพวกเห็นแก่ได้!" ยิ่งเจอด้านมืดของพวกคนตรงหน้า เธอก็ยิ่งโมโห อีกฝ่ายคงใช้อำนาจในทางที่ผิดต่อคนอื่นเช่นกัน ร่างอรชรรีบกัดเข้าข้อมือหมอสันติ พอจะถูกหมอกัญญาดึงแขนเธอก็ออกแรงผลัก วิ่งมาอี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม