ชั่วโมงต่อมา_
"คุณลืมของค่ะคุณเดลต้า..." ร่างอรชรรีบวิ่งพร้อมกับถุงอาหารในมือ เมื่อถึงเวลาที่ซันขับรถมารับเจ้านายช่วงเย็น
เธอกับมารดาก็รีบเข้าครัวช่วยกันทำอาหาร ถือว่าเป็นน้ำใจที่อีกฝ่ายช่วยตรวจอาการผู้เป็นแม่ แล้วจะส่งยารักษามาให้ทีหลัง
"เธอน่าจะรู้ว่าฉันเรื่องมากเวลากิน" เสียงเข้มบอก เอียงใบหน้าสั่งลูกน้องให้รับถุงอาหารจากเจ้าขา
ร่างสูงล้วงมือเข้าในกระเป๋ากางเกงยีนส์ เบี่ยงตัวเหลียวมองรถสลับกับบรรยากาศสงบของบ้านหลังนี้
"ถ้าคุณไม่กินก็ให้คนอื่นไปกินนะคะ คนอุตส่าห์ตั้งใจทำมันเสียดาย"
"อืม ไว้จะลองชิมแล้วกัน"
"ค่ะ ไปนะคะ" เกิดความใจหายแบบบอกไม่ถูก ยามร่างอรชรหมุนตัวจะเดินกลับเข้าในบ้าน ทั้งที่นาทีก่อนหน้ามีเรื่องคุยกับเขาสาระพัด แม้จะแอบด่ากันตลอดตอนมารดาเผลอก็ตาม
"พรุ่งนี้ห้ามเข้างานสาย"
"เอ่อค่ะ" หน้าสวยหันมาพยักตอบรับ ไม่รู้จะวางตัวยังไงเลยรีบเดินเข้าในบ้าน ยืนมองเขาตอนขึ
