ช่วงเวลาต่อมา_
"แม่ว่าเจ้าขาไปดูคุณเขาหน่อยไหมลูก" ผู้เป็นแม่บอกทางลูกสาว เวลาหันมาเจอเธอนั่งเฝ้าท่านไม่ยอมไปนอน เพราะตั้งแต่เกิดเหตุในบ้านทั้งเดลต้าและกระทิงต่างก็ขอนอนที่นี่ด้วย
แต่ใจท่านก็ไม่ได้รู้สึกเศร้าอะไร นอกจากความรู้สึกผิดที่มีต่อลูกสาว ไม่น่าหลงเชื่อคารมของชวลิตจนทำให้บ้านแทบกลายเป็นขุมนรก
"เขาอยากนอนเองก็ปล่อยเขาไปเถอะแม่ เจ้าขาไม่อยากไปกวนเขาหรอก" จู่จู่หน้าสวยมันร้อนผ่าว เวลานึกถึงคำพูดของเดลต้าที่จะนอนในห้องส่วนตัวเธอ เพื่อจะดูแลความปลอดภัยให้ในบ้าน
"เห็นไหมว่าเขาดีกับเราขนาดไหน แล้วอย่างนี้พอจะทำให้เจ้าขารู้ใจตัวเองบ้างไหมลูก"
"แค่นิสัยพวกผู้ชายเจ้าชู้ เจ้าขายังไม่อยากคิดไปเอง ว่าแต่แม่เถอะ...เสียใจหรือเปล่า?" เธอโอบกอดมารดา
"ไม่เลยลูก แม่ต่างหากที่ต้องขอโทษเรา แม่นึกว่าเขาจะมาคอยดูแลพวกเรายามลำบากได้" ท่านยิ่งกระชับกอดลูกสาวแน่น
"ไม่มีใครดีเท่าพ่อเราแล้วเนอะ แ
