ระหว่างที่หญิงร้องไห้อยู่นั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอหยิบมาดู แล้วก็พบว่ามันเป็นสายเรียกเข้าจากพิธาน ญาดาชั่งใจอยู่สักพัก ก่อนที่จะตัดสินใจรับสาย ด้วยเพราะต้องการขอโทษพิธานกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น
“เราขอโทษเอกนะ ที่คุณปราชญ์เขาหยาบคายกับเอก” ญาดาเอ่ยเสียงเครือ
“นี่ญากำลังร้องไห้อยู่เหรอ ญามีอะไรบอกเราได้นะ เราพร้อมช่วยญาทุกอย่าง” พิธานกล่าวด้วยความเป็นห่วง เขาไม่รู้ว่าต้นสายปลายเหตุมันมาจากเรื่องอะไร แต่เขาก็อยากช่วยให้เธอหลุดพ้นจากความเจ็บปวดที่เธอกำลังได้รับ
“ไม่มีอะไรหรอกเอก เอกไม่ต้องเอาเรื่องเราไปใส่ใจหรอก” ญาดายังไม่ยอมเล่าเรื่องของตนเองให้ชายหนุ่มฟัง
“เราเป็นห่วงญานะ เราไม่อยากให้ญาต้องทุกข์ใจแบบนี้ เขาคนนี้หรือเปล่าที่เป็นสาเหตุทำให้ญามาทำงานกับเราไม่ได้” พิธานพยายามคาดเอาไปต่างๆ นานาและก็ดูเหมือนว่ามันกำลังใกล้ความจริงเข้ามาเรื่อยๆ
“เอกช่วยเราไม่ได้หรอก ไม่มีใครช่วยเราได้”
