โดยไม่ได้คาดคิด ร่างสูงของพิธานก็เดินไปนั่งข้างหญิงสาว เขาบอกไม่ถูกว่าเขารู้สึกยังไง เหมือนดังว่าร่างบางของหญิงสาวมีพลังงานบางอย่างดึงดูดให้เขาเข้าไปหา โดยที่เขาก็ไม่สามารถควบคุมตนเองได้ และทันทีที่เขานั่งลงหญิงสาวก็หันมามองหน้าเขาด้วยความแปลกใจ
น่าแปลกที่เมื่อมองไกลๆ แล้วเธอคล้ายญาดา แต่เมื่อได้มองใกล้ๆ หญิงสาวกลับมีใบหน้าสวยหวานเสียจนคนที่จับจ้องที่ใบหน้าของเธออย่างเขากำลังต้องมนต์เสน่ห์ ความจริงแล้วเธอไม่ได้คล้ายญาดาสักนิด เธอกลับมีความสวยหวานในแบบฉบับของตนเอง แต่ตอนนี้ใบหน้าสวยหวานนั้นกลับมีนัยน์ตาที่หวานเยิ้มไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์
“นั่งด้วยคนได้มั้ยครับ” พิธานเอ่ยเสียงทุ้ม
“นั่งได้ค่ะ แต่ช่วยดื่มเป็นเพื่อนได้มั้ยคะ” ไม่รู้ว่าอะไรทำให้หญิงสาวพูดไปแบบนั้น แต่ตอนนี้เธอรู้สึกโดดเดี่ยวจนอยากมีใครสักคนมานั่งเป็นเพื่อน แม้ว่าเธอจะไม่รู้จักคนๆ นั้นเลยก็ตาม
“เอาแบบนั้นเลยเหรอครับ” ชายหนุ่มแอ
