“แล้วพี่ภูของฉันล่ะ เมื่อคืนแกใช้อ่อยเขาท่าไหน ถึงได้หายไปทั้งวันทั้งคืนแบบนี้”
ดาหวันอ่อนล้านึกอยากเข้าห้องพักผ่อน หลังจากถูกพ่อเลี้ยงชอบทำหน้าหื่นกามใส่เธอตลอดเวลารังแกอยู่ห้องน้ำที่รีสอร์ท แต่กลับเจอผู้หญิงอีกคนของเขาดักประตูหน้าบ้านใหญ่ ทั้งที่บ้านชรันธรไม่ใช่บ้านของฝนทิพย์ เอาแต่ส่งข้าวส่งน้ำหลายปี เป็นได้แค่พี่น้อง
“คุณฝน นี่คุณยังไม่กลับบ้านอีกเหรอคะ นึกว่าส่งข้าวส่งน้ำให้แค่ตอนเช้า กับข้าวที่คุณภูไม่แตะต้องสักนิด เห็นเขาบอกฉันว่ากับข้าวพวกนั้นให้คนงานในไร่ส้มจนหมด ทำแบบนี้มาหลายปี สุดท้ายก็เปลี่ยนใจเขาไม่ได้ หากเป็นฉัน ฉันคงตัดใจไปหาผู้ชายคนอื่นที่เห็นคุณค่าเราตั้งนานแล้วละค่ะ”
“ดาหวัน นี่เธอ!”
ฝนทิพย์กำมือแน่นระงับอารมณ์ไม่ได้ขาดสติเข้าไปทำร้ายลูกจ้างของพ่อเลี้ยงแห่งไร่ชรันธร ภาพทุกการกระทำถูกรวมเอาไว้อยู่ในสายตาของเด็กหญิงลินิน เธอเห็นพี่ดาหวันกลับมารีบวิ่งสวมกอดด้วยความคิ
