สำนักงานใหญ่ของพ่อเลี้ยงภูธเนศตั้งอยู่ใกล้ประตูหน้าไร่ชรันธร เพียงรถของเจ้าของไร่ส้มขับผ่านก็มีบอดี้การ์ดเข้ามาต้อนรับทักทาย เพราะเขาค่อนข้างมีอำนาจอิทธิพลใครๆ ที่ต่างให้ความเคารพนับถือ
“ไม่ต้องตกใจไป สักวันเธอก็ชินเอง ตำแหน่งแม่เลี้ยงใครๆ ก็อยากได้ทั้งนั้น แต่ฉันยกตำแหน่งนี้ให้เธอคนเดียว”
ภูธเนศโอบเอวแม่เลี้ยงคนใหม่ก้าวลงจากรถ ขณะอีกมืออุ้มลูกสาวตัวน้อยแจกรอยยิ้มหวานโชว์ทั่วเหล่าบอดี้การ์ด ก้มลงมาเอ่ยกระซิบบอกข้างใบหูของเธอ ท่าทางแอบตื่นตกใจทำเอาเขาอมยิ้ม
“ตะ แต่ว่าดาหวันไม่ชอบนี่ค่ะ ขอแบบคนธรรมดาก็ได้”
ดาหวันมองหน้าคนขึ้นชื่อว่าพ่อเลี้ยงสุดเถื่อนชอบทำหน้านิ่งโหดๆ ใส่พวกบอดี้การ์ด พออยู่ในบ้านทำเป็นยิ้มเสียงหวานออดอ้อนเธอ ดูท่าว่าคนเอาแต่ใจไม่ยอมฟังคำพูดอีกฝ่าย
“ไม่ทันแล้วละจ้ะดาหวันที่รัก”
เธอมองหน้าเขาแอบส่งสายตาหวานเชื่อมหยดเยิ้ม ไม่ชอบเวลาที่ถูกเรียกว่าที่รัก คนฟังอย่างเธออยา
