มนตระการพยักหน้า หญิงสาวค่อยๆ นั่งลงที่โซฟารับแขกอย่างระมัดระวังระหว่างรอมโนรม ดวงตากลมโตก็กวาดมองบริเวณรอบๆ อย่างไม่ได้จับจ้องตรงไหนเป็นพิเศษ จนกระทั่งสายตาเลื่อนมาหยุดที่ภาพถ่ายภาพหนึ่งที่วางอยู่เหนือตู้โชว์
เป็นภาพถ่ายของจักรทิพย์กับมโนรมในท่าทางที่ค่อนข้างสนิทสนม มโนรมกอดเอวจักรทิพย์ เขาเองก็โอบไหล่เธอเอาไว้ มนตระการจึงเดาได้ในทันทีว่าความสัมพันธ์ระหว่างมโนรมกับจักรทิพย์ก่อนหน้านั้นเป็นอย่างไร
จู่ๆ หญิงสาวก็รู้สึกลำคอแห้งผากขึ้นมาฉับพลันพร้อมกับอาการเสียดแน่นในอกที่พวยพุ่งขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ มนตระการรีบละสายตาจากภาพนั้น แล้วเบี่ยงสายตามองตรงมุมอื่นแทน จังหวะนั้นมโนรมก็เดินเข้ามาพอดี
“ขอโทษทีนะคะที่ให้รอ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“นี่ค่ะค่าขนม”
“ขอบคุณค่ะ” มนตระการรับเงินเอาไว้ก่อนจะจัดการเก็บใส่กระเป๋าสะพาย “งั้นมนขอตัวก่อนนะคะ”
“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณมน เดี๋ยวนิ้งเดินไปส่งนะคะ”
มโนรมเด
