มนตระการเหลือบสายตาขึ้นมองพบว่าเจ้าของเสียงคืออรรณพที่เดินยิ้มมาตั้งแต่หน้าประตูร้าน มนตระการยิ้มทักทาย
“สวัสดีค่ะคุณอู๋”
“สวัสดีครับคุณมน” อรรณพวางแขนซ้อนกันบนเคาน์เตอร์ไม้ “ว่าแต่ ใครนิสัยไม่ดีเหรอครับ”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ” มนตระการตอบไม่เต็มเสียงนัก และอรรณพเองก็ไม่ได้คาดคั้นให้เสียมารยาท “ว่าแต่คุณอู๋มาแต่เช้าเลยมีอะไรหรือเปล่าคะ ถ้าจะมาซื้อขนมคงต้องรออีกนานเลย มนเพิ่งจะเริ่มเตรียมเองค่ะ”
“ผมรู้ครับ วันนี้คุณมนทำขนมไทยโบราณต้องใช้เวลานาน ผมก็เลยมาช่วย ว่าแต่ วันนี้มีเมนูอะไรบ้างครับ”
“มีขนมอินทนิล ขนมเล็บมือนางและขนมเรไรค่ะ”
“น่ากินทั้งนั้นเลยครับ”
“ว่าแต่จะช่วยมนจริงๆ หรือคะ”
“ใช่ครับ หวังว่าคุณมนจะไม่ปฏิเสธนะครับ รับรองว่าผมเป็นลูกมือที่ดีแน่นอน”
“เอางั้นก็ได้ค่ะ”
เมื่อมนตระการอนุญาตอรรณพก็พาตัวเองเข้าไปในมุมครัวของร้านด้วยท่าทางกระตือรือร้น แม้ว่าอรรณพจะดูท่าทางเก้กังไปบ้าง
