“นิ้งเป็นแฟนเก่าฉัน”
มนตระการชะงักเท้าที่กำลังจะเดินเข้าบ้านเมื่อเสียงทุ้มดังขึ้นจากทางด้านหลัง ไม่ทันได้ขยับเท้าต่อร่างสูงของจักรทิพย์ก็ก้าวมาอยู่ตรงหน้า
“แฟนเก่าก็คือแฟนเก่าไม่ใช่สิ่งจำเป็นในชีวิตฉัน”
คำอธิบายสมกับเป็นจักรทิพย์กอปรกับสีหน้าที่ดูเคร่งเครียดจนเกินพอดีทำให้มนตระการต้องกลั้นยิ้ม ความหนักอึ้งที่อัดแน่นตรงกลางอกก่อนหน้าหายไปเป็นปลิดทิ้ง อันที่จริงเธอรู้สึกดีขึ้นตั้งแต่ที่จักรทิพย์ประกาศตัดความสัมพันธ์กับมโนรมอย่างจริงจังต่อหน้าเธอและคนอื่นๆ แล้ว
“ค่ะ มนทราบแล้ว”
“และที่ฉันทำไปแบบนั้นเพราะต้องการทำให้นิ้งยอมรับความผิด”
“คุณจักรแสดงเก่งขนาดนี้รางวัลตุ๊กตาทองคำต้องเข้าแล้วละมั้งคะ”
มนตระการเลิกคิ้วมองอีกฝ่ายเชิงหยอกเย้า ดวงหน้าเรียวสวยมีรอยยิ้มจางๆ ประดับอยู่ เมื่อจักรทิพย์ไม่ได้โต้ตอบกลับมนตระการก็ขยับเท้าก้าวขึ้นบันได สัมผัสได้แค่บันไดขั้นแรกเท้าทั้งสองข้างก็ต้องลอยจากพื
