หลังจากที่กินอาหารที่ไทก้าทำเสร็จ วีนัสก็ยังคงรู้สึกไม่อิ่ม เนื่องจากอาหารที่กินเข้าไปนั้นมันค่อนข้างเบาเกินไปสำหรับเธอ
"เฮ้อ" ร่างบางเริ่มมีอาการหงุดหงิดบอกไม่ถูกกับความหิวที่ยังคงมีอยู่ เด็กหนุ่มที่นั่งอ่านเอกสารการเรียนอยู่เงียบ ๆ ก็รู้สึกได้ถึงท่าทางที่ดูไม่อิ่มท้องของอีกคน
"ถ้าหิวก็ไปทำอาหารกินเพิ่มเถอะครับ หรือจะให้ผมทำให้" สุดท้ายไทก้าก็ทนไม่ไหวเอ่ยออกมา
"หะ หิวอะไร ไม่ใช่ซะหน่อย"
"ผมไม่ใช่เด็กอนุบาล" ปากหนาสวนกลับเสียงเรียบ
"..." วีนัสนิ่ง
"พี่หิวก็แค่กินไป ผมไม่เข้าใจว่าพี่จะมานั่งทรมานตัวเองทำไม"
"เราไม่เข้าใจหรอก"
"ครับ ผมไม่เข้าใจ..."
"...ไม่เข้าใจว่าพี่จะพยายามลดไปทำไม ทั้ง ๆ ที่หุ่นพี่มันไม่ได้แย่อะไร"
"ก็บอกว่าเราไม่เข้าใจหรอก ผู้หญิงก็แบบนี้"
"ตอนนี้ผมอยากเข้าใจแล้วครับ ไหนพี่ลองบอกผมหน่อยสิครับ ว่าลดไปเพื่ออะไร"
"เพื่อที่จะใส่เสื้อผ้าสวย ๆ "
"ไร้สาระครับ ถ้าพี
