"อะ! อ๊ะ..." เสียงหวานของร่างบางที่กำลังพยุงร่างกายที่แสนบอบช้ำออกมาจากห้องน้ำภายในห้องด้วยสีหน้าเหยเกรู้สึกเจ็บแสบไปทั่วทั้งกลีบกุหลาบสวย
"...ให้ตายเถอะ" เรียวปากบางพึมพำอย่างรู้สึกหงุดหงิดไปกับสภาพร่างกายของตัวเองที่มันไม่ปกติ โดยที่เห็นได้ชัดเลยก็คือ การเดินของเธอ วีนัสไม่สามารถที่จะหุบขาเดินได้เหมือนเคยจากการกระทำที่แสนรุนแรงของน้องชายเพื่อน
เธอไม่คิดเลย...ไม่คิดเลยว่าคนอย่างเธอจะต้องมาเจออะไรแบบนี้กับคนที่เธอเคยคิดว่าเป็นแมวน้อยตัวโต
ขณะที่คนตัวเล็กกำลังยืนเหม่อลอยเผลอคิดอะไรไปอยู่ เสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่ไม่ไกลก็ดังขึ้น ทำให้ร่างเล็กค่อย ๆ พยุงร่างกายบอบช้ำช่วงล่างเดินเข้าไปดู
ดรีม
มือเรียวไม่รอช้าที่จะกดรับสายเพื่อนสนิทของตัวเอง
ติ้ด
"อือ"
(ไมรับสายด้วยเสียงแบบนี้ เป็นอะไร) ด้วยความที่สนิทกันมานาน ดรีมมักจะรู้สึกได้ถึงความแปลกไปของเพื่อนได้อย่างง่ายดาย
"เปล่า"
(โกหก...เสียง
