วันต่อมา...
"เป็นยังไงบ้างวีนัส เจ็บแผลไหม" เสียงหวานของไลลาเอ่ยถามเพื่อนสนิทขึ้นสีหน้าห่วงใย
"ไม่แล้วแหละ ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แค่เฉียด ๆ " เจ้าของใบหน้าเรียวสวยตอบกลับ ก่อนจะเหลือบสายตาหันไปเห็นร่างเล็กของใครบางคนเดินออกมาจากบริเวณห้องพัก
"น้องจีน"
"ว่าไงคะ พี่วีนัส~" ริมฝีปากบางอมชมพูยิ้มตอบกลับเสียงเรียกจากรุ่นพี่สาว
"พี่ขอโทษนะ"
"คะ?" ดวงตากลมโตมองหน้าร่างสวยสีหน้างุนงง
"ที่พี่ทำแก้วตกแตกจนกระเด็นไปโดนเรา"
"อ๋อ เรื่องนี้นี่เอง...ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่วีนัส จีนไม่ได้เป็นอะไรมาก"
"ยังไงพี่ก็ต้องขอโทษ ขอโทษจริง ๆ นะ" วีนัสยังคงเอ่ยบอกทำให้จีนยิ้มตาหยีตอบกลับด้วยความสดใสชวนมอง ซึ่งร่างบางก็เอาแต่ยืนนิ่งจ้องมองความน่ารักของคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาในใจ ความน่ารักสดใสที่ดูเป็นธรรมชาติพวกนั้น...ที่คนอย่างเธอไม่เคยมี แถมยังเป็นพวกปากแข็งพยายามทำตัวเข้มแข็งไปกับทุกเรื่องอีกต
