ตึกตึก...
"มึงเอาโทรศัพท์มันไปทำไม" เสียงเฟยหันไปเอ่ยถามเป็ดขึ้นหลังจากที่อีกคนเอาโทรศัพท์ของไทก้าไปทำอะไรบางอย่าง แล้วเพิ่งเดินกลับมา
"ไม่ได้โทรตามน้องจีนอย่างที่มึงชอบทำแล้วกัน" เป็ดตอบกลับ ก่อนจะหันไปมองยังเพื่อนตัวสูงที่เอาแต่นั่งนิ่งยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกดื่ม
"มึงหยุดบ้างเถอะว่ะ เอาแต่แดกเหล้ามาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะไอ้ก้า" เฟยพูดพยายามห้ามเพื่อน ทว่าไทก้าก็ไม่สนใจ
"กูอยากเมา เมาให้ลืม" เรียวปากหนาเอ่ยกลับเสียงเรียบ
"มึงก็ได้แค่ลืมเขาตอนเมาแล้วหลับ พอตื่นมาได้สติ มึงก็ต้องนึกถึงเขาอยู่ดี" สิ้นเสียงเฟยบอก ร่างสูงก็ชะงักนิ่งแววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่แสดงออกมาอย่างไม่สามารถที่จะปกปิดไว้ได้ ภาพของเพื่อนพี่สาวที่รับช่อดอกไม้จากอดีตคนรักของเธอยังคงฉายขึ้นมาในหัวเด็กหนุ่ม
"ทำไมแม่งเจ็บขนาดนี้วะ..." เจ้าของใบหน้าหล่อพึมพำด้วยสีหน้าที่ปวดหนึบไปทั้งใจ ไทก้าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคนอย่างเขาจ
