“โอ๊ะ ทำอาหารใช้ได้เลยนี่...” เสียงวีนัสพูดขึ้นหลังจากที่ตักอาหารเช้าฝีมือน้องชายเพื่อนเข้าปาก เธอรู้ว่าอีกคนทำอาหารเป็นเพราะเคยกินฝีมือเด็กหนุ่มอยู่ แต่ไม่คิดมาก่อนเลยว่าไทก้าจะทำอาหารได้รสชาติดีแบบนี้ไปซะเกือบทุกอย่าง
“อร่อยใช่ไหมครับ” ใบหน้าหล่อถาม
“อืม” ร่างบางพยักหน้าตอบ
“ถ้าอร่อย...ก็ต้องมีรางวัลนะครับ” เรียวปากหนาเอ่ยด้วยน้ำเสียงมีความร้ายกาจอยู่ไม่น้อย
“ชิ! ทำดีหวังผลเหรอ”
“แน่นอนสิครับ ใครจะยอมทำให้ฟรี ๆ”
“ร้ายกาจนักนะ” วีนัสอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมากับความดูขี้เล่นใช่ย่อยของอีกคน แม้ว่าจะมีมุมนิ่ง มุมดูดุ แต่ก็ยังคงมีความเป็นเด็กหนุ่มอยู่ด้วย
“มองหน้าผมแบบนี้ อยากให้รางวัลผมเลยใช่ไหม” ไทก้ายิ้มกวนมองหน้าถามคนตัวเล็ก เจ้าของใบหน้าสวยที่เห็นแบบนั้นจึงกำหมัดยื่นเข้าไปใส่คนตัวสูง
“เอากำปั้นไปก่อนเลยน่ะสิ”
“...” ร่างสูงก็ยิ้มหัวเราะออกมาด้วยความพอใจไปกับท่าทางพวกนั้น ไทก้ารู้สึก
