“ขับรถกลับกันดี ๆ นะ” เสียงวดีเอ่ยบอกแฟนลูกสาวกับลูกสาวของตัวเองขึ้น
“ครับ” ไทก้าส่งยิ้มบาง ๆ ตอบกลับแม่แฟนไปด้วยท่าทีสุภาพนอบน้อม
“ไว้เจอกันนะแม่” วีนัสหันบอกวดีก่อนจะหันไปสวมกอดคนเป็นพ่อ
“ไว้เจอกันนะคะพ่อ”
“อืม กลับกันดี ๆ นะลูก” สิ้นเสียงเอ่ยลาของทุกคน รถสปอร์ตราคาแพงก็ค่อย ๆ เคลื่อนตัวขับออกไปโดยมีสายตาของหญิงชายวัยกลางคนที่มองตามรถหรูนั้น
“อายุยังน้อย แต่ดูมีความคิดดีนะ” เสียงวดีพูดขึ้น ทำให้พงศ์ศักดิ์พยักหน้าตอบกลับอย่างเห็นด้วย
“อืม ตอนแรกก็แปลกใจว่าทำไมรอบนี้ถึงคบเด็ก แต่พอได้เจอ...ก็เข้าใจ” เรียวปากหนาพูดด้วยความรู้สึกเข้าใจแล้วว่าทำไมลูกสาวของเขาถึงได้เลือกเด็กหนุ่มคนนี้ แม้ว่าพงศ์ศักดิ์จะไม่ได้สนิทกับวีนัสเท่าแม่ของเธอ แต่เขาก็พอที่จะรู้นิสัยของลูกอยู่บ้าง
“หล่อด้วย”
“วดี” เสียงชายวัยกลางคนหันไปมองหน้าเอ่ยเรียกภรรยาตัวเองน้ำเสียงปลง แล้วทั้งสองก็ต้องหัวเราะยิ้มออกมาในท่า
