"น่ารักแบบนี้นี่เองนาวถึงยอมเป็นแม่ เป็นอีฟ อีฟก็ยอม เด็กอะไรเกิดมาแล้วสวยเลย ยิ้มตลอดเลยด้วย ทำไมหนูถึงได้สวย น่ารักขนาดนี้คะ สวยจนน้าอีฟอิจฉาเลย" อีฟพูดจาหยอกเย้าพาฝันอย่างหลงใหล เอ็นดูในความน่ารักน่าชังของพาฝันตั้งแต่แรกพบ
"อีฟอย่าเล่นเยอะ" นาวชะเง้อคอมองแล้วมองอีก เพราะตัวเองไม่สบาย เลยเข้าใกล้พาฝันไม่ได้ ทั้งที่อยากจะอุ้ม อยากจะกอด อยากหอมจะแย่อยู่แล้ว
"แม่นาวอิจฉาน้าอีฟเนอะพาฝัน ตัวเองอุ้มไม่ได้ ...งืออออ มันเขี้ยวจังเลย อยากอุ้มกลับคอนโดด้วยเลย พาฝันไปอยู่คอนโดกับน้าอีฟไหมคะ นี่แค่เดือนเดียวยังน่ารักขนาดนี้ ถ้ายิ่งโตจะน่ารักขนาดไหน รับรองหัวกระไดบ้านไม่มีแห้งแน่ๆ พ่อปุณณ์ไว้หนวดรอได้เลยเนอะ พาฝันเนอะ" อีฟยิ่งเล่นยิ่งเห็นก็ยิ่งรู้สึกหลงใหลพาฝัน
"อีฟ อยากอุ้มอ่ะ" นาวนั่งกระเง้ากระงอด อยากเข้าไปหาลูกสาวตัวน้อยใจจะขาด
"อุ้มไม่ได้เดี๋ยวพาฝันติดไข้ วันนี้น้าอีฟจะอุ้ม จะหอมแก้มนุ่มๆ ขอ
