‘เคยรู้สึกดีต่อกันค่ะ แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว! เฌอไม่อยากให้มี๊กับแด๊ดดี้รู้เรื่องนี้ เฌอขอนะคะ ขอให้มันจบแค่ที่ตรงนี้ก็พอ!’
คำพูดที่เฌอเบลล์ทิ้งท้ายไว้ฉายวนไปวนมาอยู่ในหัวของผมซ้ำๆ ไหนจะยิ่งคำพูดของพ่อกับแม่ที่ทิ้งท้ายไว้ที่ร้านอาหาร มันยิ่งตอกย้ำว่าผมควรหยุดทุกอย่าง ผมจะไม่มีวันได้เฌอเบลล์คืน
‘มันเกิดอะไรขึ้นโอโซน คนที่ลูกบอกว่าเป็นแฟน คือหนูเฌองั้นเหรอ’
‘เคยมองผิดซะที่ไหน กูไปเอาลูกคนอื่นเขามาเลี้ยงจริงๆ ใช่ไหมวะ’ พ่อพูดโคตรแรง แรงจนแม้แต่แม่เองยังชะงัก แต่ถึงอย่างนั้นแม่ก็ไม่ได้คิดจะช่วยหรือเข้าข้างผมเลย
‘ผมคิดว่าการบอกพ่อกับแม่ตรงๆ มันจะดีกว่านี้ซะอีก’
‘บอกในตอนที่เกิดปัญหา เราแค่หาวิธีเอาตัวรอดมากกว่า’
‘แม่ครับ…’
‘เฌอเบลล์ปฏิเสธชัดขนาดนั้น บอกมาเลยนะว่าแกไปทำอะไรน้อง’ ตอนนั้นพ่อไม่สนแม้ว่าจะมีคนมอง แค่ได้สนองคำด่าให้ผมเท่านั้นก็คงพอใจ
‘เรากลับไปคุยกันที่บ้านได้ไหม
