“ยอมฟังแล้วเหรอ”
“ฉันยอมแล้ว คุณก็อย่ากอดฉันแน่นนักสิ ฉันหายใจไม่ออก”
“กอดกันเอาไว้แบบนี้แหละ เดี๋ยวคุณหนีผมไปอีก คุณจะได้ฟังผมพูดชัด ๆ ไง”
“คุณก็พูดมาสิ” เพียงขวัญเอาแต่ตกใจและโวยวายใส่เขา เธอเพิ่งรู้ว่าร่างกายของเธอสะอาดสะอ้านและเสื้อผ้าก็ได้รับการผลัดเปลี่ยนเรียบร้อยแล้ว นั่นทำให้เธอนอนตัวแข็งทื่อแล้วก็หน้าแดงก่ำไปหมด
“ทำไมคุณต้องนอนตัวแข็งแบบนั้นด้วย” เขาชะโงกหน้ามาดู ก็เห็นว่าเธอกำลังนอนตัวแข็งทื่อแก้มแดงอยู่ใต้ร่างของเขา
“ใครเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันคะ”
“คุณคิดว่าใครเปลี่ยนล่ะ เพราะมีคุณกับผมอยู่กันแค่สองคนเท่านั้น”
“คุณเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันอย่างนั้นเหรอ”
“ก็คุณมีเหงื่อเต็มตัวไปหมด จะให้ผมปล่อยให้คุณนอนเหนียวตัว เหงื่อโซมอยู่บนเตียงได้ยังไงกัน” ประโยคของเขาทำให้เธอเผลอกัดปากตัวเองเบาๆ
“ทำไม คุณอายผมเหรอ”
“ฉันไม่ได้หน้าหนาเหมือนคุณนะ”
“จะอายอะไร ผมเห็นคุณแก้ผ้าออกบ่อย”
