"เป็นไงเจอมั้ย" เสียงทุ้มเอ่ยถามหลังจากที่ลูกน้องคนสนิทเดินเข้าไปในห้องทำงาน
"ไม่เจอคุณจิลลาเลยครับนาย " ลูกน้องคนสนิทของเมคาเอ่ยตอบพร้อมกับก้มหน้าลง ลูกน้องที่อยู่กับเมคามานานจะรู้ดีว่าเมคาเกลียดคนที่ทำงานพลาดมาก
เพี๊ยะ!!
ผ่ามือหนากระทบลงที่ใบหน้าชายหนุ่มอย่างแรงจนเลือดไหลที่มุมปาก
"มึงมันเลี้ยงเสียข้าวสุขเสียจริงๆ ไป! ไปตามเธอให้เจอ ถ้าไม่เจอมึงไม่ต้องกลับมาให้กูเห็นหน้าอีก"
"ครับนาย" ชายหนุ่มก้มหัวตอบรับก่อนจะหันหลังเดินออกไปทางประตู
"โถ่เว้ยยย!!" เมคากวาดทุกสิ่งที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานลงจนกระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมด
"อย่าให้ฉันเจอเธอได้นะจิลลา เธอจะไม่มีวันได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกเลย" เมคาพูดอย่างข่มอารมณ์เอามากๆ
ตัดมาอีกด้าน…
"นี่เป็นบ้านคุณหรอคะ" จิลลาเอ่ยถามชายหนุ่มที่เธอตัดสินใจมาด้วย เธอเลือกที่จะมากับเขาเพราะไม่มีที่ไป
"ครับ บ้านผมเอง คุณพอจะอยู่ได้มั้ยครับ"
"อยู่ได้ค่ะ
