เช้าวันต่อมา…
"อื้อ..." เสียงครางในลำคอเบาๆ ของจิลลาทำให้เมคารีบลุกไปดูเธอทันที
"ฟะ...ฟื้นแล้วหรอจิลลา หิวน้ำมั้ย" เมคาเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง
"ไม่!!ลูกฉันล่ะอยู่ไหน" จิลลาพูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ก่อนจะยกหัวชะเง้อมองหาลูกของตนเอง เธอยังลุกนั่งไม่ค่อยถนัดเพราะตึงและเจ็บแผลที่ผ่าตัด
"พยาบาลดูแลให้อยู่ครับ "
"อืม....ฉันอยากเห็นหน้าลูก" จิลลาพูดพร้อมกับละสายตาลงหลังจากที่ชะเง้อหาลูกของตัวเองนานพอควร
"ผมก็อยากเห็นครับ" เมคาพูด
"พูดอะไรของคุณ! ลูกของคุณที่ไหน! อย่าลืมสิว่าฉันมีชู้และนั่นก็ลูกชู้ไม่ใช่ลูกของคุณ!!" จิลลาตะคอกเมคาเสียงดังยังดีที่ห้องที่จิลลาอยู่เป็นห้องพิเศษเลยเสียงดังได้
"ไม่เอาสิจิลลาอย่าประชดผมแบบนี้เลยนะ ผมขอโทษที่วันนั้นไม่เชื่อใจจิลลาตั้งแต่เแรก แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วนะว่าจิลลาไม่ได้มีชู้ มันคือเรื่องเข้าใจผิด ผมมันเลวเอง" เมคาตาแดงน้ำคลอออกมา
"จะมาคร่ำครวญเรียกร้องอ
