"ฉันยอมกลับกับคุณก็ได้" หลังจากที่จิลลาทนใจแข็งอยู่หลายเดือน สุดท้ายเธอก็ยอมกลับไปกับเมคาจนได้
"จริงหรอ" เมคาหันไปถามด้วยน้ำเสียงที่ดีใจ
"จริง!แต่ไม่ใช่เพราะว่าฉันสงสารคุณหรือต้องการคุณหรอกนะ "
"จะอะไรก็แล้วแต่แค่นี้ก็ดีใจมากแล้ว ขอบคุณนะครับที่ยอมกลับกับผมสักที" เมคาเผลอเอามือไปจับมือของจิลลาอย่างลืมตัวจนเจอกับสายตาพิฆาตจนเขาถึงกับดึงมือออกแทบไม่ทัน
"มากไปละ"
"ขอโทษครับผมลืมตัว"
"ก่อนจะกลับฉันขอตั้งกฎนะ ถ้าคุณรับไม่ได้ฉันก็ไม่กลับ"
"ครับว่ามาเลยผมรับได้หมด”
"ข้อ1.ห้ามเข้าไกล้ฉันเด็ดขาด
ข้อ2.ห้ามยุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน
ข้อ3.ฉันจะไปไหนกับใครที่ไหนคุณไม่มีสิทธิ์ถามหรือห้าม
ข้อ4.ห้ามเข้าใกล้ลูกถ้าฉันไม่อนุญาติ
ข้อ5.ฉันจะมีใครคุณไม่มีสิทธิ์หึงหวง
หมดนี่ถ้าคุณรับได้ฉันก็จะยอมไปกับคุณ" จิลลายกมือขึ้นมากอดอกแล้วมองหน้าเมคาอย่างผู้ชนะ
"ข้ออื่นผมรับได้หมดยกเว้น..._" สิ่งที่เมคาจะพูดก็
