บทที่ 05 เปิดตัว
574 คำ
เมคา Talk
ผมขับรถหรูของผมมาที่มหาลัยของจิลลา ผมจอดรถและเดินลงมาทุกคนต่างส่งเสียงกรี๊ดโห่ร้องให้ผม ทำไงได้คนมันหล่อ แต่ผิดกับจิลลาทั้งๆ ที่เพื่อนของเธอนั้นส่งเสียงเกรียวกราวให้กับผม แต่เธอกลับนั่งนิ่งสนใจแต่งานกับไอ้หน้าอ่อนนั่น มันมีดีตรงไหนวะ ผมหล่อกว่าตั้งเยอะแถมรวยกว่าอีก
"มารับใครคะ มารับเราหรือเปล่า" เสียงของนักศึกษาคนนึงพูดขึ้น เธอหน้าตาดีเลยแหละ ไม่นานรับรองผมได้จับฟาดแน่นอน แต่ตอนนี้รักษาบุคลิกก่อน
"ผมมารับภรรยาครับ" ผมเอ่ยพูดขึ้น จิลลาเธอรีบเงยหน้ามามองผมทันที หน้าตาของเธอตกใจเอามากๆ คงไม่คิดล่ะสิว่าผมจะมา ร้อยวันพันปีผมไม่เคยมาหาเธอที่นี่เลย และก็คงไม่มีใครรู้ว่าผมกับจิลลาเราเป็นอะไรกัน
"หว่าา สุดหล่อมีเมียแล้ว ว่าแต่คนไหนเมียของสุดหล่อคะ เผื่อพวกเรารู้จัก"
"คนนั้นไงครับเมียผม" ผมชี้นิ้วไปที่จิลลาทันที
เพื่อนๆ ของเธอที่มองไปต่างพากันตกใจเอามากๆ
"คะ คุณคือสามีของจิลลาหรอคะ"
"ใช่ครับ เราสองคนแต่งงานกันแล้ว" ผมตอบพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆ อ่อยไปหนึ่งกรุบ
"งั้นก็แสดงว่าจิลลากับแทนไทไม่ใช่แฟนกันน่ะสิ หลงเชื่อใจอยู่นาน"
"ไม่ใช่หรอกครับ จิลลากับแทนไทเนี่ยเป็นเพื่อนกัน"
"แล้วอย่างนี้ไม่กลัวว่าสองคนนี้จะกิ๊กกันหรอคะ"คำนี้เพื่อนของเธอพูดเบาๆ ครับ
"ไม่กลัวหรอกครับ ผมไว้ใจภรรยาของผม ว่าเธอจะไม่นอกใจผมแน่นอน"
"หูยย อิจฉาอะ อยากมีสามีแบบนี้บ้าง"
"ผมขอตัวก่อนนะครับ"
ผมเดินออกจากกลุ่มเพื่อนของเธอมาก่อนจะเดินมาหาจิลลา เสียเวลาพูดคุยไปเยอะละ ได้เวลาแสดงตัวหักหน้าไอ้คนที่มันจ้องจะแย่งของของผม
"ผมมารับกลับบ้านครับที่รัก"
"..." เธอมองหน้าผมอย่างงงๆ
"กลับบ้านกันครับ ต่อไปนี้ผมจะเป็นคนไปส่งมารับคุณเอง จะได้ไม่ต้องรบกวน คนอื่นเค้า" ผมเน้นคำว่าคนอื่นใส่หน้าไอ้หน้าอ่อนนั่นอย่างจัง รู้สึกสะใจชะมัด
"นี่คุณทำอะไรเนี่ย ต้องการอะไรจากฉันอีก!" เธอกระซิบข้างๆ หูผม
"เปล่า" ผมตอบเธอ
"แล้วคุณมาก้าวก่ายชีวิตของฉันทำไมมิทราบ ออกไปเลยนะ" เธอไล่ผม ไม่รู้ทำไมถึงชอบหักหน้าผมต่อหน้าไอ้หน้าจืดนี่อยู่เรื่อยเลย และก็ไม่รู้ทำไมผมถึงชอบเอาชนะเธอเพราะอยากหยามหน้าไอ้หน้าจืดนี่เหมือนกัน
"ผมพูดตอนไหนว่าจะไม่ก้าวก่ายชีวิตคุณ มีแต่คุณพูดเองนะ "
"นี่คุณ..."
"ฟอดดด" ไม่ทันที่เธอจะได้ด่าผม ผมเข้าไปหอมแก้มของเธอทันที ว่าแต่แก้มเธอหอมเหมือนกันนะกลิ่นเหมือนแป้งเด็กเลย
"นี่คุณ!!"
"อะไรครับ ผมแค่หอมนิดเดียวเอง เขินแล้วหรอที่รัก"
"…." เธอแสดงท่าทีหงุดหงิดใส่ผมด้วยความไม่พอใจ แต่ผมน่ะสิเหมือนโรคจิต กลับชอบเวลาเธอทำแบบนี้
- ผู้เขียน
