ตุ๊บ! แท่งเหล็กขนาดใหญ่ฟาดใส่กลางหลังกว้างรวดเร็ว จากฝีมือของคนชุดดำจำนวนนึง แทบทำให้พอลเกือบล้มหมดสติ
"มันออกมาตามแผนแล้วครับนาย" เสียงของใครคนนึงพูดใส่สายสนทนาทางโทรศัพท์มือถือ
"มึงกล้าหักหลังกูเหรอไอเวร!" น้ำเสียงเข้มพูดขึ้น ยันขายาวข้างนึงกับพื้นดินพยามทรงตัวให้ยืนไหว
"ผมไม่ได้หักหลัง เพราะผมไม่ใช่คนของคุณตั้งแต่แรก" เทศน์บอก ในเวลานั้นพวกคนชุดดำต่างยืนข้างหลังเขา
"นี่กูเลี้ยงงูพิษไว้ข้างตัวมาตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ! อย่าคิดว่าไอคนพวกนี้จะทำอะไรกูได้!" สายตาคมตวัดมองผู้คนเบื้องหน้าไม่ได้หวาดหวั่น ทั้งที่สันกรามขบกันแน่นข่มความเจ็บปวดตรงหลังกว้าง
"แค่ตัวมึงคนเดียวจะเอาอะไรมาสู้กับพวกกู!" อชิมาพร้อมกับลูกน้องอีกจำนวนนึง เมื่อเห็นอาการศัตรูที่เขาอยากเอาชนะถึงกับหลุดยิ้มพอใจ
"เหอะ! ทีกูสู้กับมึงตัวต่อตัว มึงยังแพ้กูเลย...คนเก่งจริงเขาไม่เล่นแบบหมาลอบกัดหรอกว่ะ!"
"เพราะกูรู้ไงว่ามึ
