ครืน~ ครืน~ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์เครื่องหรู ดึงความสนใจให้ร่างสูงตรงโต๊ะทำงานหันมอง กลับพบว่าเป็นหมายเลขไม่คุ้นเคย
"ฮัลโหล" เขาเลือกจะกดรับสาย
~สวัสดีค่ะ นั่นสามีคุณเอิงเอยหรือเปล่าคะ~
"....ครับ" ใจแกร่งมันกระตุกวูบ เมื่อได้ยินชื่อคนรักในปลายสายพร้อมกับสรรพนามใหม่
~คือคุณเอิงเอยขาดการฝากครรภ์เกินหนึ่งเดือนแล้วนะคะ ทางโรงพยาบาลจำเป็นต้องโทรมาเตือน เพื่อสุขภาพคุณแม่ที่มีปัญหาจากครั้งก่อนค่ะ~
"ฝากครรภ์งั้นเหรอ" น้ำเสียงเข้มทวนถาม ฝ่ามือข้างที่จับโทรศัพท์มือถือมันสั่นทันที ทำไมเขาถึงไม่เคยรู้เรื่องนี้ ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเอิงเอยกำลังจะมีลูกกับเขา
~ค่ะ ยังไงรบกวนบอกให้คุณแม่มาตรวจครรภ์นะคะ เพื่อตัวคุณแม่เองและเด็กในครรภ์ค่ะ~
"ครับ" น้ำตามันหยดลงข้างแก้มตอบอัตโนมัติ เมื่อรู้สึกถึงสัญชาตญาณความเป็นพ่อในทันที แต่ทำไมเอิงเอยถึงไม่ยอมบอกเขา ไม่ยอมให้เขาอยู่ข้างเธอบ้างในตอนที่เธอสมควรมีคน
