หลายวันต่อมา_
"ยังไงกูก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น กูจะรอฟังข่าวเอยก่อน" น้ำเสียงหย่อนยานจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เอ่ยบอก นั่งฟุบหน้าลงไปกับพนังเบาะโซฟาดั่งคนไร้จิตวิญญาณ
"มึงจะทำตัวเองให้แย่ลงไปทำไมว่ะ ไหนว่ารอเรียนจบแล้วจะไปทำงานที่มึงรักไงไอพอล!" ชนัตถ์รีบแวะมาหาเพื่อนรักถึงคอนโด เมื่อตัวเองว่างจากงานธุรกิจครอบครัว
สภาพของเขาตอนนี้ที่เห็น คือไม่ใช่บุคลิกคนเดิมแล้ว สนใจแต่ดื่มกินเหล้าไปวันๆ ไม่รับรู้ตำแหน่งหน้าที่การงานและไม่ดูแลบริษัทที่ตัวเองสร้างมา
"กูจะทำไปเพื่ออะไรว่ะ! ชีวิตกูมันไม่มีความหมายแล้ว ทำไมกูตามหาเอยไม่เจอสักที!" คนบอกยังเมามาย ขว้างขวดเครื่องดื่มในมือทิ้ง ใบหน้าหล่อคมมันซูบผอมไร้ราศี
"มึงต้องใจเย็นๆ กว่านี้ดิว่ะ! ต่อให้เอยไม่กลับมา มึงก็ต้องอยู่ให้ได้ เพื่ออนาคตมึงไง ไหนจะลูกน้องมึงอีก"
"แล้วถ้าเอยไม่กลับมาล่ะ กูจะมีชีวิตไปเพื่ออะไร! ให้กูแดกเหล้าตายตอนนี้ไปเลยดีกว่า!" พูดจบมื
