ช่วงเย็น_
"คุณเอยจะรับอะไรเพิ่มไหมคะ ไม่งั้นวันนี้ป้าต้องขอตัวกลับก่อน พอดีหลานป้ามันเป็นไข้จะไปช่วยแม่มันเลี้ยงค่ะ"
"เอยไม่ได้ทำอะไรแล้วค่ะเดี๋ยวก็เข้านอนแล้ว ป้าราตรีไปดูหลานเถอะค่ะ ถ้ายังไม่หายดีพรุ่งนี้ไม่ต้องมาดูแลเอยนะคะ" น้ำเสียงหวานบอก คนท้องในชุดกระโปรงกับเสื้อคลุมกันหนาว ยังนั่งรับลมอยู่บนชิงช้าใต้ต้นไม้ใหญ่ตรงหน้าบ้าน หลายวันมานี้เธอรู้สึกว่าป้าราตรีเปรียบเสมือนญาติคนนึงไปซะแล้ว
"ขอบคุณนะคะคุณเอย ทั้งห่วงคุณเอยทั้งห่วงหลาน" ป้าราตรีบอก
"ไม่เป็นไรเลยค่ะ เอยแข็งแรงมาก..ป้าราตรีรีบเถอะกลับนะคะ"
"ค่ะ" ป้าราตรีไม่ลืมหันไปกำชับทางบอดี้การ์ด ให้ช่วยดูแลคนท้องอย่างดี ก่อนจะเดินไปหาจักรยานแล้วถีบตรงทางลาดชัน
"....." เอิงเอยถอนลมหายใจเล่นคั่นเวลา แล้วเหยียบพื้นยันให้ชิงช้าแกว่ง หลายวันมานี้เธอเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าไม่ได้ทำงานอะไร นอกจากนั่งกินแล้วก็นอนเข้าเร็ว
"เราชงนมอุ่
