“เดี๋ยวซิคุณ รอผมด้วย”
“อ้าวผู้กองจักรกฤษณ์ มีอะไรกับฉันเหรอค่ะ”
“แหมคุณก็ ผมก็เป็นห่วง อยากจะมาถามไถ่บ้าง ว่าเรื่องงานเป็นยังไง”
“ก็เรียบร้อยดีนี่คะ ราบลื่น ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง”
“ผมนึกว่าคุณจะอยู่ในรถกับนายภานุซะอีก วันที่นายภานุถูกลอบยิงที่โกดังของเสี่ยเดชาน่ะ”
“ในรถหรอ แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่านายภานุถูกยิงตอนอยู่ในรถ” ผู้หมวดสาวถามกลับด้วยความสงสัย
“อ๋อ…เอ่อ…ก็คือผมก็ถาม ๆ คนนู้นที คนนี้ที หาข้อมูลไปเรื่อยน่ะ”
“วันนั้นฉันอยู่ในงานปาร์ตี้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาออกไป”
“ปาร์ตี้…ปาร์ตี้มั่วเซ็กส์ที่นายภานุจัดอยู่บ่อย ๆ น่ะเหรอ”
“จะบ้าเหรอ มั่วเซ็กส์อะไรกัน มันก็แค่งานเลี้ยงสังสรรค์ธรรมดา ที่เขาจัดขึ้นมาบังหน้าเพื่อจะได้คุยธุรกิจกับเสี่ยเดชาต่างหากล่ะ”
“อ๋อ...เหรอ ผมก็แค่เป็นห่วงคุณน่ะ แล้วก็…เสียดายหากคนสวย ๆ อย่างคุณที่จะต้องมาโดยพวกมันรุมทึ้งอะไรอย่างนั้น”
“ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอ
