“เอ่อ...ฉันเปล่านะ ฉันเปล่าจริงๆ ฉันไม่ได้จะทำอะไรซะหน่อย” เธอปฏิเสธละล่ำละลัก
“ก็คุณยกมือขึ้นมาแตะที่หน้าผากของผม” ชายหนุ่มยังมีอาการหวาดระแวงจากการถูกลอบยิง เลยไม่ไว้ใจการเคลื่อนไหวรอบๆกาย มันเป็นไปโดยอัติโนมัติของสัญชาติญาณ
“อะ คือ…ฉันแค่อยากจะ" เธออึกอัก กุกๆกักๆ "เออใช่...เช็ดตัวให้คุณน่ะ ฉันจะเช็ดตัวให้คุณ ดูตัวคุณซิ มีแต่รอยเลือด และก็เหงื่อไคลเต็มไปหมดเลย” หญิงสาวพูดออกมาด้วยความเป็นห่วง..เป็นใย
“อ๋อ...เอาซิ อยากจะเช็ดตัวให้ผมก็เอาเลย ผมเองก็รู้สึกเหนียว ๆ ตัวอยู่เหมือนกัน” ภานุบอก หลังจากที่มองเข้าไปในดวงตาของวิกกี้ แล้วเขาก็รู้สึกได้ถึงความเป็นห่วงและจริงใจ เขาแอบวางใจในตัวเธอ
วิกกี้หยิบผ้าชุบน้ำลูบไล้เช็ดตัวให้กับภานุอย่างทะนุถนอม โดยระหว่างที่ทำการเช็ดตัวให้ชายหนุ่มอยู่นั้นวิกกี้ก็รู้สึกถึงสายตาของภานุที่จับจ้องมองทั้งใบหน้าและเรือนร่างสะโอดสะองอ้อนแอ้นของเธออย่างไม่ยอมละ
