เ(ฉ)พาะช่างขังรัก (MDL STORY)
EPISODE34
[เกาะไว้ยัยหนู]
เห็นฉันโวยวายทั้งน้ำตาแบบนั้น พี่ภารัณก็ผ่อนลมหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะยื่นมือเป็นเชิงว่าจะช่วยรับตัวฉันไว้ แต่นี่มันไม่เหมือนโดดจากแทงก์น้ำนะ
"พี่ไม่ให้ตกไปตายหรอกน่า" ดูเขาพูดเข้าสิ ปลอบใจกันดี ๆ ไม่ได้เลย
"ฮึก! ทำไมพะแนงต้องมาเจอคนแบบพี่ด้วยเนี่ย" ฉันว่าเขาอีกคำ แล้วยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาออกลวก ๆ ก่อนจะค่อย ๆ พาร่างสั่นเทาของตัวเองขึ้นมายืนบนขอบราวกำแพงระเบียงดาดฟ้า เมื่อเผลอก้มมองลงไปยังพื้นเบื้องล่าง ใจมันก็เต้นไม่เป็นส่ำ เหมือนจะหน้ามืดเสียให้ได้
"ทำไมงอแง" เขาส่งเสียงบอก เงยใบหน้าหล่อเหลาทว่าไร้อารมณ์ไม่เปลี่ยนมองจ้องฉัน
“มันจะไม่พังใช่ไหม พี่จะรับพะแนงได้แน่นะ” ฉันถามย้ำ ถึงยังไงก็ไม่อยากถูกทิ้งไว้บนดาดฟ้าคนเดียว
“อือ…” ดูเขาตอบเถอะ! ฉันสามารถเชื่ออะไรพี่ภารัณได้จริง ๆ ใช่ไหม
"พะ…พะแนงจะเชื่อพี่อีกแค่ครั้งเดียวจริง ๆ" ฉันบ
