เ(ฉ)พาะช่างขังรัก (MDL STORY)
EPISODE124
[คนในเกม]
เช้าวันถัดมาฉันได้แต่พาร่างอ่อนแรงของตัวเองลุกขึ้นนั่ง ในขณะที่เจ้าของเส้นผมสีเทาควันบุหรี่ยังคงหลับใหลอยู่ นี่มันกี่โมงแล้วนะ วันนี้วันอะไร รู้สึกปวดตัวชะมัดเลย
หมับ!
ขณะที่ยังคงทั้งง่วงทั้งมึนอยู่นั้น ท่อนแขนกำยำก็พาดลงมาบนตัก พร้อมกับพี่ภารัณที่ขยับตัวมานอนหนุนตักฉันแทนหมอน
“ทำไมตื่นไว” เสียงงัวเงียของคนที่ยังคงหลับตาพริ้มอยู่ถามมา ฉันมองดูแผ่นหลังเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำของเขา ก็เห็นว่าเช้านี้มันเต็มไปด้วยรอยเล็บเต็มไปหมด ไม่คิดเลยว่าเมื่อคืนจะเผลอฝากรอยไว้ที่แผ่นหลังพี่ภารัณเยอะขนาดนั้น ตอนอาบน้ำเขาต้องแสบมากแน่ ๆ
“พะแนงมีเรียนสิบโมงค่ะ อยากกลับหอไปอาบน้ำแต่งตัว” ฉันบอก ทำให้พี่ภารัณลืมตาขึ้นมา
“งั้นรอ เดี๋ยวไปส่ง” เขาว่า พลางขยับตัวลุกขึ้นนั่ง เนื้อตัวเปลือยเปล่าขาวจัดที่สะท้อนกับแสงแดดอ่อนยามเช้า ซึ่งสาดส่องผ่านม่านห
