เ(ฉ)พาะช่างขังรัก (MDL STORY)
EPISODE119
[ไม่เคยเบิร์นให้ใคร]
กริ๊ก!
ฉันกดล็อคประตูห้องพักของพี่ภารัณ ก่อนจะหันมาหาเจ้าของร่างสูงที่ยืนโงนเงนพิงผนังรออยู่ บอกเลยว่าการพยุงเขาตอนเมาทำฉันเหนื่อยมากจริง ๆ
หมับ!
ทว่าขณะที่ฉันจะช่วยพาเขาไปนั่งพัก พี่ภารัณก็ตวัดวงแขนมารั้งเอวฉันเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว สภาพที่ยืนไม่ตรงในตอนแรกดูเหมือนจะดีขึ้นจนน่าแปลกใจ
“พี่สร่างแล้วเหรอ” ฉันเงยหน้าถาม มองกวาดใบหน้าหล่อเหลาขาวใสที่มีรอยแผล และขึ้นสีระเรื่อแดงของเขา ฉันเองก็ดื่มเหล้าไม่เป็น ไม่รู้ด้วยว่าคนเมาต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะสร่าง
“ยังเมา” เขาตอบ แล้วดึงเสื้อแจ็คเก็ตออกจากตัวฉัน ทำฉันถึงกับร้องอะไรวะในใจทีเดียว
“ไม่ต้องยุ่งกับชุดพะแนง ถ้าพี่สร่างแล้วก็ไปอาบน้ำนอนเถอะค่ะ” ฉันบอกพลางดึงมือเขาออก แต่แรงของพี่ภารัณมันก็ถึกแบบกระทิงเรียกพี่ไม่เปลี่ยนจริง ๆ ไม่ทันไรเขาก็โยนเสื้อแจ็คเก็ตทิ้งไปแล้ว
“อาบด้
