5 นาทีผ่านไป เวธัสหันมามองขวัญข้าวอย่างจริงจัง ท่ามกลางลมเบา ๆ ใต้ต้นไม้ใหญ่
จากนั้นเขาพูดเสียงทุ้มจริงใจ แต่แฝงความเก้อ ๆ
“ขวัญมาอยู่บ้านพี่ เป็นเดือน ๆ แล้วนะ… แต่รู้ไหม พี่ยังไม่เคยขอขวัญเป็นแฟนเลย…”
ขวัญย่นคิ้วนิด ๆ อย่างแปลกใจ
“หืม… พี่เวย์… แล้วที่ผ่านมา…”
เวธัสหัวเราะเบา ๆ ก่อนพูดต่อ
“ที่ผ่านมา…ก็เหมือนพี่จับขวัญไว้ก่อนน่ะ แต่ไม่ได้พูดตรง ๆ สักที
วันนี้พี่พามาตรงนี้ เพราะอยากบอก…
‘เป็นแฟนกับพี่นะ’”
เขาจับมือขวัญข้าวไว้แน่นขึ้น
“แล้วต่อจากนี้…ก็เป็นภรรยาพี่ เป็นแม่ของลูกพี่
เราจะแต่งงานกัน… สร้างครอบครัวด้วยกัน ขวัญโอเคไหม?”
ขวัญข้าวตาเบิกโพลง ความอบอุ่นไหลซึมขึ้นเต็มหัวใจ
เธอไม่คิดว่าจะมีวันนี้ วันที่คำว่ารักถูกพูดออกมาตรง ๆ ชัดเจนจากเขา
เธอพยักหน้าช้า ๆ ก่อนจะพูดเสียงสั่น ๆ อย่างดีใจ
“ขวัญโอเคค่ะ… ขวัญจะเป็นของพี่เวย์ เป็นภรรยาของพี่เวย์ เป็นแม่ของลูกพี่เวย์…”
เวธัส
