วันเสาร์อากาศดี ๆ เหมาะกับการนอนตื่นสาย แต่เช้าวันนี้บ้านหลังงามกลับเงียบผิดปกติ
เวธัสลืมตาขึ้นมา แล้วมองไปทางเตียงที่ยังมีขวัญข้าวนอนหลับอยู่ข้าง ๆ ไม่มีเสียงร้องไห้ ไม่มีเสียงของเล่นตกพื้น ไม่มีเสียงงอแงแบบที่เคยได้ยินทุกวัน
“…ทำไมมันเงียบผิดปกติวะ” เขาพึมพำเบา ๆ แล้วก็คิดขึ้นได้ทันที
“คุณแม่พาน้องคินไปเที่ยวบ้านพักตากอากาศวันนี้นี่นา!!”
เวธัสกระโดดลงจากเตียงทันที พร้อมตะโกนเบา ๆ แบบดีใจสุดชีวิต
“เย้!! วันนี้เราเป็นผัวเมียกันเต็มระบบแล้วววววว!!”
ขวัญข้าวที่ยังงัวเงียหันมามองตาเยิ้ม “อะ…อะไรพี่เวย์ พูดบ้าอะไรแต่เช้า…”
เวธัสกระโจนกลับขึ้นเตียง กอดขวัญข้าวไว้แน่นแล้วกลิ้งไปมาบนที่นอนอย่างกับเด็กเจอชิงช้า “วันนี้ไม่มีเสียงร้อง หรือเสียงน้องคินมาขัดตอนเรากำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม!! วันนี้เรา… จะมีวันของเราซะที!”
ขวัญข้าวหัวเราะพรืด “จริงเหรอ น้องคินไปกับคุณย่าแล้วเนอะ…”
“จริงที่สุดในโลก!
