หลังจากทุกคนกลับออกจากโรงพยาบาลแล้ว ขวัญข้าวก็ได้กลับมาพักฟื้นที่บ้านเวธัส บรรยากาศภายในบ้านใหญ่เต็มไปด้วยความอบอุ่น ทั้งจากเสียงร้องเบา ๆ ของเจ้าตัวเล็กในเปล และเสียงหัวเราะคิกคักของแขกที่มาร่วมป่วนแบบไม่ได้นัดหมาย
บ่ายวันหนึ่ง ห้องรับแขกกลายเป็นที่ประชุมใหญ่แบบไม่เป็นทางการ มีทั้งคุณหญิงศรีลดา แก๊งเพื่อนเวย์ และแม่บ้านที่แอบฟังอยู่ใกล้ ๆ
“แม่คิดไว้นานแล้วนะ ตั้งแต่ยังไม่รู้เพศเลย ถ้าเป็นผู้ชายจะชื่อ… ‘คุณหลานคีรินทร์’ ไพเราะไหมลูก?”
ขวัญข้าวยิ้มอย่างเกรงใจ
“เพราะค่ะคุณแม่ แต่…คีรินทร์นี่ชื่อจริงเลยเหรอคะ?”
เวธัสหันไปมองลูกในอ้อมแขน
“ลูกเราหน้ากลม ๆ นุ่ม ๆ แบบนี้…ชื่อจริงจะเท่แค่ไหน แต่ชื่อเล่นต้องน่ารักก่อน!”
เป้ยกมือเสนอทันที
“โหวต ๆ! กูเสนอชื่อ ‘อาร์ม’ ย่อจาก ‘อาร์มเบรค’ เพราะพ่อมันเป็นวิศวะรถยนต์!”
รามกรอกตา
“มึงจะตั้งให้ลูกเพื่อนชื่อเหมือนอะไหล่เหรอเป้!? กูว่า ‘แชมเปญ’ ดูแพ
