“แม่ครับ! พรุ่งนี้น้องฝันอยากให้แม่ช่วยสอนงานประดิษฐ์ครับ!”
น้องคินวัย 8 ขวบ พูดเสียงเจื้อยแจ้วขณะนั่งกินข้าวเย็น ขวัญข้าวถึงกับวางช้อนลงช้า ๆ พลางเหลือบมองสามีที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
“งานประดิษฐ์?”
“ใช่ครับ! คุณครูให้ทำบ้านจำลอง แล้วฝันบอกว่า แม่คินน่าจะช่วยได้ เพราะแม่คินเย็บผ้าเก่ง ทำของสวย ๆ เก่ง!”
เวย์หลุดขำเบา ๆ มองหน้าเมียที่ทำหน้าไม่ออก
“ฝันเขาชมขวัญนะ” เวย์พูดกระเซ้า
ขวัญทำหน้ายุ่ง “ก็ไม่ได้ไม่ชอบนะ… แต่แม่ไม่ชินน่ะ อยู่ ๆ ก็โดนชมขนาดนี้…”
วันเสาร์ตอนเช้า ห้องนั่งเล่นบ้านเวย์
น้องฝันนั่งพับกระดาษอย่างตั้งใจ ข้าง ๆ มีขวัญข้าวนั่งจับกรรไกรและเทปกาวให้ พร้อมพูดอธิบายเบา ๆ
“ถ้าหนูจะทำหน้าต่าง ให้ลองพับแบบนี้นะคะ แล้วก็ใช้กระดาษไขแปะด้านใน จะได้เหมือนกระจก”
“ว้าวววว แม่คินเก่งจังเลยค่ะ!” ฝันพูดเสียงใส
ขวัญข้าวถึงกับหลุดยิ้ม
“ไม่ต้องเรียกว่าแม่คินก็ได้ลูก เรียกว่าพี่ขวัญก็ได้
