๓.๒๒
๑๙.๐๕ น. นาทีแห่งความเป็นความตายใกล้เข้ามาทุกขณะ
จากสระน้ำพุไปยังห้องซ่อมบำรุงแม้ไม่ไกลนัก แต่ผมยังต้องวิ่งสุดฝีเท้า ด้วยความไหวหวั่นจากก้นบึ้งหัวใจว่าจะไม่ทันเวลา ใจอดคิดไม่ได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นขณะนี้ ช่างส่อเค้าตรงกับเหตุการณ์ชายชรารัศมีเปล่งปลั่งเข้าฝันเสียจริง แล้วฉากต่อไปในความฝันหลังวิ่งเหนื่อยคืออะไรล่ะ! คลานใช่ไหม?... ใช่! ผมต้องคลานในอุโมงค์หากล่องระเบิดให้เจอ
ช่างซ่อมบำรุงต่างตกตะลึง เมื่อเห็นผมผลักเปิดประตูวิ่งเข้าห้องพร้อมตำรวจสามนาย ตอนนั้น ผมคิดได้ว่าสิ่งต้องการคือบันไดปีนขึ้นฝ้าเพดาน จึงบอกช่างในชุดสีน้ำเงินเข้มคนหนึ่ง ให้ไปเอาบันไดพาดกำแพงมาให้ผม
ช่างคนนั้นกลับตีสีหน้างง ๆ จนหนึ่งในนายตำรวจต้องย้ำตะโกนสั่ง “จะรอบ้าอะไรอยู่ล่ะ ไปเอามาเดี๋ยวนี้! อย่างเร็วเลย”
เป็นสามนาทีที่แสนกระวนกระวายใจกว่าบันไดจะมาถึง ผมบอกให้นำบันไดพาดกำแพงยังจุดที่เห็นการีมทำงาน
โดยไม่รอช้า
