บทที่22
ลองดูสักตั้ง
“อื้ออออ อึดอัด” ผมลืมตาตื่นขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงอืออาในลำคอของคนที่ผมนอนกอดอยู่ ชฎาพยายามขยับตัวแล้วทำหน้าเหยเกขณะที่ตายังปิดอยู่ เธอคงจะอึดอัดที่ผมเล่นกอดกลมดิกขนาดนี้
ก็เมื่อคืนแอร์ห้องเธอมันโคตรหนาวเลยไง ผมที่ขี้เกียจหยิบรีโมทมาปรับก็เลยนอนกอดเธอมาทั้งคืน แต่เมื่อคืนก็ดูท่าเหมือนชฎาจะชอบด้วยน่ะเพราะนอนนิ่งไม่งอแงทั้งคืนเลย
แต่...
พรึบ!
!!!
“นาย นายมานอนบนเตียงของฉันได้ไง” ใช่ครับ ตอนนี้กลับขยับหนีผมเหมือนเห็นผมเป็นผีไปแล้ว นี่ถ้าตกใจแรงกว่านี้อีกนะ ผมว่ามีตกเตียงหงายหลังพร้อมลูกในท้องแน่
ฮึบ!
“เตียงห้องฉันมันนอนไม่หลับก็เลยมานอนเตียงห้องเธอ” ผมขยับตัวขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียงแล้วตอบชฎาไปด้วยท่าทางไม่ยี่หระ ก็มันจริงนี่หว่าที่เตียงห้องของผมมันทำให้ผมนอนไม่หลับ นอนคิดอะไรไม่รู้ปวดหัวไปหมดแต่พอมานอนเตียงห้องของชฎาผมกลับหลับได้ภายในไม่ถึงสองนาที หึ โคตรวิเศษเป็น
