“อาไม่กล้าคบกับหนูเพราะหนูเป็นหลานคุณย่านารีเป็นลูกของคุณใหญ่” รามัญบอกเหตุผลของตนเองออกไปซึ่งมันเป็นเหตุผลที่ไม่มีทางแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงอะไรได้เลย
“อารามก็ลืมเรื่องนี้ไปก่อนสิคะ อาคิดแค่ว่าหนูเป็นเด็กสาวมาจากบ้านป่าที่บังเอิญได้เจอกับอา อาลืมไปเลยได้ไหมว่าหนูเป็นลูกหรือเป็นหลานของใคร” ริณเรณูพูดอย่างเอาแต่ใจ
“อาลืมเรื่องแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ”
“อารามคะถ้าอารามกลัวมากหนูจะคุยเรื่องนี้กับคุณย่าเองหนูจะบอกคุณย่าและคุณพ่อว่าหนูเป็นคนจีบอาราม”
“ไม่ได้นะหนูริณ” รามัญรีบห้ามเพราะเขาไม่อยากให้คุณย่าและบิดาของหญิงสาวรู้เรื่องนี้
“ทำไมล่ะคะ”
“มันยังไม่ถึงเวลา อาว่าเรื่องนี้เราคุยกันอีกทีตอนหนูเรียนจบได้ไหม อาสัญญาเลยว่าถ้าตอนนั้นเราสองคนมีใจตรงกันจริงๆ อาจะเป็นคนจับมือหนูและไปบอกคุณย่ากับคุณพ่อของหนูเองตกลงไหม”
“หนูไม่อยากตกลงเลยค่ะ”
“หนูริณครับที่ผ่านมาหนูเป็นเด็กดีเชื่อฟังอามาตลอดและเป็นคนเ
