เช้าวันจันทร์ริณเรณูก็มาเรียนตามปกติแต่พอเดินเข้ามาในห้องก็ต้องตกใจเพราะวันนี้คนที่นั่งข้างเธอกลับเป็นแพรวาซึ่งปกติแล้วจะเป็นที่นั่งของเขมจิรา
“ริณช่วยอะไรแพรวาหน่อยสิ” แพรวารีบพูดกับริณเรณูเมื่อเธอนั่งลงเรียบร้อยแล้ว
“ช่วยอะไรเหรอแพรวา” หญิงสาวพอจะเดาออกว่าเรื่องนี้น่าจะเกี่ยวกับคุณอาของเธอแน่
“ริณเป็นหลานของคุณรามใช่ไหม”
“แพรว่ารู้จักอารามด้วยเหรอ” เธอแกล้งถาม
“ก็พอจะรู้จัก เรากับคุณรามคุยๆ กันอยู่แต่ตอนนี้แพรวาติดต่อเขาไม่ได้เรามีปัญหากันนิดหน่อยริณช่วยบอกเขาให้โทรหาแพรวาหน่อยได้ไหม แพรวามีเรื่องจะคุยกับเขา”
“ได้สิเดี๋ยวริณจะบอกให้แต่ก็ไม่รับปากหรอกนะว่าอารามเขาจะโทรกลับมาหรือเปล่า”
“ขอบใจนะริณ แพรวาขอถามอะไรหน่อยสิ”
“ถามอะไรเหรอ”
“คุณรามเขามีแฟนหรือมีคนรักหรือยัง”
“ไม่นะอารามยังไม่มีแฟนหรอกอารามเคยคุยกับริณว่าเขาไม่อยากจะมีครอบครัวนะ”
“เขาพูดแบบนั้นจริงเหรอ”
“อือ แต่นั่นมัน
