“ ควีน !!” เสียงเรียงของพวกพี่ขุนดังลั่น จากนั้นเพียงพริบตาเดียวพี่ขุนก็รีบโดดลงไปในน้ำทันที...
ฉันมองภาพตรงหน้าอึ้งๆ ความรู้สึกมันหวิวๆ จุกๆ ยังไงไม่รู้
ฉันเองก็ตกใจนะที่จู่ๆ พี่ควีนก็ตกน้ำไปแบบนั้น แต่ฉันกำลังรู้สึกแปลกใจกับท่าทีพี่ขุนมากกว่า...
พวกพี่คิงส์กับพี่ธันรีบกระโดดตามลงไปช่วยอีกแรง เพลงเดินมาจับมือฉันไว้ พี่เจ้าจอมก็เดินเข้ามาลูบหลังฉันเบาๆ เหมือนกับพวกพี่เขารู้ว่าฉันกำลังรู้สึกอะไร...
ไม่นานพี่ขุนก็โผล่พ้นขึ้นมาจากน้ำโดยที่มีพี่ควีนอยู่ในอ้อมแขนฉันพยายามไม่รู้สึกอะไรกับภาพตรงหน้าเพราะคิดว่าพี่เขากำลังช่วยเหลือคนจมน้ำ...
“ ควีน !! ควีน !”
“ ควีนได้ยินไหม ! ”
ฉันมองภาพพี่ขุนที่เรียกพี่ควีนเสียงดังลั่นพลางเขย่าตัว
พี่ขุนทำ CPR ให้พี่ควีนแต่จังหวะจะผายปอดเหมือนพี่ขุนสังเกตอะไรบางอย่างจากใบหน้าพี่ควีน ก่อนที่พี่เขาจะหยุดชะงักแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองพี่คิงส์ แล้วก็หันมามองฉัน...
