“ อ้วนมึงใจเย็นนะ ใจเย็นๆ...”ซอลพูดพร้อมกับบีบมือฉันเบาๆ
“ แล้ว แล้วพี่คิงส์รู้ได้ไง...”
“ ก็รีสอร์ทที่พี่ขุนไปพักเป็นรีสอร์ทของพี่ชายพี่คิงส์อะมึง ”
ฉันใจหวิวไปหมด ความรู้สึกมันชาๆ อย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนกับว่ายืนๆ อยู่แล้วมีคนผลักฉันลงเหว...
พี่ขุน เขาทำแบบนั้นกับฉันจริงๆงั้นหรอ
แต่หลายๆ วันที่ผ่านมา ก่อนที่พี่เขาจะไป เขาไม่ได้มีอาการแบบนั้นกับฉันเลยสักนิด...
หรือว่าพี่เขาทำตอนที่ฉันไม่อยู่....
“ มึงหรือที่พี่เขายังไม่พูดถึงงานแต่งมึงกับพี่เขาเพราะแบบนี้วะ ?” ซอลมีท่าทีครุ่นคิดก่อนจะมองมาที่ฉัน...ฉันใจสั่นไปหมด มันรู้สึก็สับสน รู้สึกแย่ รู้สึกว่าหูอื่อไปหมด
“ มึง พากูไปเขาใหญ่ที....”ฉันบอกซอลกับเพลงพร้อมกับมองหน้าเพื่อนอย่างจริงจัง...
ฉันต้องรู้ความจริง ต้องเห็นกับตาตัวให้ได้ว่าพี่เขาทำแบบนั้นกับฉันจริงๆ...
ถ้าเขาทิ้งสันดานเดิมตัวเองไม่ได้ ทันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่ฉันต้องมี
