วันต่อมา...
"พรุ่งนี้มีเรียนไม่ใช่เหรอ วันนี้ไปพักเถอะ เมื่อวานเธอก็ดูทั้งวัน หายดีแล้วหรือไง" เสียงดวงจิตที่เดินเข้ามาเห็นอลินญากำลังจะเดินตรงเข้าไปในห้องเรียนเด็ก ๆ เอ่ยขึ้น
"หายดีแล้วค่ะ อลินอยากช่วย"
"..." หญิงวัยกลางคนก็มองหน้าร่างเล็กตรงหน้านิ่ง
"อลินหายดีแล้วจริง ๆ นะคะ อีกอย่างให้นอนอยู่แต่ในห้อง อลินเบื่อค่ะ เหงาด้วย" คนตัวเล็กเอ่ยบอกพลางส่งสายตาอ้อน ๆ ไปยังคนดูแลมูลนิธิ ดวงจิตที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจออกมากับความดื้อตาใสของอีกคน ที่ดูท่าแล้วก็คงจะไม่ยอมง่าย ๆ อีกตามเคย
"อืม งั้นก็แล้วแต่เธอแล้วกัน" ดวงจิตพูดพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไป ทว่า...
"เอ่อ...คุณดวงจิตคะ"
"..." หญิงวัยกลางคนชะงักหันมองตามเสียงเรียก
"คะ...คือว่า อลินถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ"
"จะถามอะไร"
"เกี่ยวกับการออกไปข้างนอกของเด็ก ๆ ค่ะ คือว่า..."
"...คุณดวงจิตเคยพาน้อง ๆ ออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกบ้างไหมคะ"
"ก็
